Ο μονόλογος του σκουπιδοντενεκέ

Διαμαρτύρομαι εντόνως για τον παραπάνω τίτλο....

Αυτά είναι κακοήθειες... Δεν είμαι ο πρώτος τυχόντας σκουπιδοντενεκές... Κρατάω από τζάκι και με λένε "κάδο απορριμάτων"... Συχνάζω Εγνατία με Μελενίκου Γωνία...

Σίγουρα με έχεις προσπεράσει πάνω στην τρελή καθημερινότητα της πόλης...

Άλλες φορές να λιάζομαι στο πλακόστρωτο αφήνοντας την οσμή διάχυτη όσων κουβαλάω στο στομάχι μου... Άλλοτε πάλι να τρίζουν τα σκουριασμένα ροδάκια μου γιατί κάποιος επίδοξος ραλίστας με μετακινεί από εδώ και από εκεί προσπαθώντας να εξασφαλίσει την πολυπόθητη θέση στάθμευσης...

Δεν είμαι και πολύ καλά τελευταία και ζήτησα να σου μιλήσω γιατί ξέρω ότι θα με ακούσεις... Οι άνθρωποι λένε πως τα παιδιά γράφουν τέτοιο καιρό γράμματα στον Αι- Βασίλη για να τους φέρει καλούδια και εγώ αποφάσισα να γράψω σε σένα.... άγνωστε αναγνώστη για να μοιραστώ τον πόνο μου μαζί σου...

Δεν μου έφτανε που πρέπει να δέχομαι αδιακρίτως όλων των ειδών τα σκουπίδια σας... Όι άλλοι κάδοι λέγανε εχτές ότι βρισκόμαστε στην μόνη χώρα της Ευρώπης που το να ανακυκλώνεις σκουπίδια είναι προαιρετικό!!

Δεν μου έφτανε που με επισκέπτεται αυτό το τρελό φορτηγό 3 φορές την ημέρα και με στροβιλίζει πάνω κάτω για να αδειάσω μέχρι το τελευταίο χαρτάκι στην καρότσα του... Το παραδέχομαι ότι είμαι πράσινος αλλά δεν βρίσκομαι σε γλάστρα... τουτέστιν δεν είμαι φυτό!!! Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να καταβρέχομαι κάθε μέρα και να ξεπλένομαι από πάνω μέχρι κάτω...

Σας ζήτησα ποτέ μισθό ή τα δεδουλευμένα μου? Απήργησα ποτέ?? Αμείλητος στέκομαι στην γωνιά και σου προσφέρω ακατάπαυστα και σιωπηλά το πεντάλ μου για να με πατήσεις και να ανοίξω πρόθυμα το καπάκι μου δεχόμενος όλα τα απόβλητά σου...

Γιατί κάθε φορά που εσείς οι άνθρωποι διαδηλώνετε εγώ πρέπει να υποφέρω τόσο? Προχτές πάλι με παραγέμισαν με γκαζάκια και μου έδωσαν μία σπρωξιά να περιφέρομαι ανεξέλεγκτος στον δρόμο... Τί το τρομερό είχα και όλοι μόλις με έβλεπαν απομακρύνονταν?

Σερνόμουν ανεξέλεγκτος επάνω στην άσφαλτο νιώθωντας να γίνομαι μπαλάκι ανάμεσα σε αδιφάγα χέρια, που έψαχναν να μου δώσουν μιά νέα ώθηση... Μπορούσα να ακούσω τον τρομερό θόρυβο γύρω μου σαν να βρισκόμουν σε εμπόλεμη κατάσταση... Δακρυγόνα και βόμβες μολότωφ έσκαγαν παντού μέχρι που κάποιος επιτίδειος άδειασε μία πλαστική σακούλα με γκαζάκια στο στομάχι μου... Και εκεί που ένιωθα τα σωθικά μου να καίγονται, ένιωσα το δρόσισμα ενός κουβά νερού που κάποιος καλός χριστιανός μου έριξε..

"Την δροσιά του να έχεις"... ήθελα να του πώ μα εκείνος έντρομος με προσπέρασε και προσπάθησε να σώσει το όχημά του που ήταν σταθμευμένο και του είχα γειτνιάσει... Τον καταλαβαίνω τον φουκαριάρη... Θα πρέπει να ήταν το 4ο ή το 5ο καταναλωτικό δάνειο που είχε βάλει για να αποκτήσει τον τετράτροχο φίλο του..

Εμένα ποιός με καταλαβαίνει για να επανέλθω στο θέμα μου?? Δεν ξέρω αν θέλεις να με πάρεις στα σοβαρά ή όχι... Σεβάσου τα χρόνια μου, τα 15 συνθήματα αναρχικών που έχω χαραγμένα στο πράσινο πλαστικό καπάκι μου και τα 45 γκαζάκια που κατάπια τα 3 τελευταία χρόνια... Θα σου πώ μιά αλήθεια...

Ενθυμούμαι που τις προηγούμενες δεκαετίες συχνά περνούσαν 2 και 3 μέρες για να νιώσω χορτάτος από τα σκουπίδια σας... Εσείς οι άνθρωποι δεν είχατε τόσα αγαθά στα σπίτια σας και έτσι τα θεωρούσατε σχεδόν όλα πολύτιμα για να τα μοιραστείτε μαζί μου.. Τότε σας θυμάμαι ως ευτυχισμένες καρικατούρες, που χαρούμενα διασχίζατε το πρωί το πλακόστρωτο σφυρίζοντας έναν σκοπό, σαν ένα πρελούδιο στην ιεροτελεστία της ακατάπαυστης εργασίας σας...

Τώρα εμείς οι κάδοι γεμίσαμε και εσείς οι άνθρωποι μαζί... γεμίσατε και αδειάσατε... Είστε γεμάτοι από κάθε λογής ματαιόδοξο προϊόν που διαφημίζει το χαζόκουτο.... Το μαρτυρούν τα σελοφάν και οι συσκευασίες που με ταϊζετε κάθε μέρα...

Και ταυτόγχρονα μου φαίνεστε τόσο άδειοι... Σπάνια βλέπω πιά τα περισσότερα νέα παιδιά να χαμογελούν και να καμαρώνουν για κάτι καινούριο που απέκτησαν... Τους τα δώσατε όλα και δεν ξέρουν πώς είναι το να έχεις το τίποτα...

Την επόμενη φορά ας φέρουν στην Εγνατία να κάψουν το καινούριο iPod και το αμάξι τους για να διαδηλώσουν... Έτσι για να πάρω και εγώ ρεπό μιά μέρα...

Αυτά και άλλα έχω να σου πώ αλλά δεν βλέπω να σε απασχολεί και πολύ το θέμα... Και επειδή δεν σκοπεύω να καταχραστώ τον χρόνο σου όπως εσύ την χωρητικότητά μου, σε αυτό το σημείο λέω να σε αφήσω...

Με γέμισαν ψαροκόκαλλα και πρέπει να ταϊσω τις γάτες τις γειτονιάς... Ελπίζω τουλάχιστο τις άγιες ημέρες που έρχονται, να μην αφήσεις κανέναν συνάνθρωπό σου να σιτιστεί από το περιεχόμενό μου...

Σκέψου το την επόμενη φορά που θα ξανακατέβεις στον δρόμο για να διαδηλώσεις αν δεν ξέρεις να χαμογελάς για αυτά που έχεις...

Εγώ το μόνο που ξέρω να λέω είναι σκουπίδια....

Σε φιλώ

Ο κάδος σου