Γερμανία: οι κοπάνες στο σχολείο τιμωρούνται με πρόστιμα

Τα περισσότερα Ελληνόπουλα αυτές τις μέρες, ξέχασαν πού πάρκαραν την σχολική τους τσάντα και αν όχι πλατσουρίζοντας στα κύμματα των 7 θαλασσών, θα κάνουν αρκετό καιρό για να ξαναρυθμίσουν το ξυπνητήρι τους σε άγριες πρωϊνές ώρες...

Για τα γερμανόπουλα, οι σχολικές διακοπές ξεκινούν μόλις την τελευταία βδομάδα του Ιουλίου (οι ημερομηνίες ποικίλλουν ανά κρατίδιο). Αυτό σημαίνει ότι την παρούσα βδομάδα, γονείς και μαθητές κάνουν τις τελευταίες ετοιμασίες για τις καλοκαιρινές διακοπές... Όλα αυτά ενόσω τα παιδιά επισκέπτονται ακόμη κανονικότατα το σχολείο....

Αρκετές φορές σπεύδουμε να πούμε από ελληνική αφέλεια ότι οι κλιματικές συνθήκες είναι διαφορετικές στην βόρεια Ευρώπη και οι θερμοκρασίες όχι τόσο υψηλές, ώστε η παράταση του σχολικού έτους μέχρι και τον Ιούλιο να μην φαντάζει και τόσο τερατούργημα...

Όλα αυτά υπήρχαν βέβαια πριν από το διάσημο φαινόμενο της θερμάνσεως του πλανήτη.... Διότι αρκετές φορές μέχρι τώρα βίωσα 34 και 36 βαθμούς σε μιά χώρα που τα κλιματιστικά στα σπίτια είναι συνήθως παράξενη πολυτέλεια.... Στην χώρα που αρκετές κατοικίες έχουν σκούρα κεραμμίδια για να κρατούν τον χειμώνα το σπίτι ζεστό αξιοποιώντας τις ηλιόλουστες μέρες... Το καλοκαίρι όμως κανείς δεν αλλάζει τα κεραμμίδια αυτά και τότε φαντάζεται κανείς πως είναι να ζείς κάτω από αυτήν την στέγη....

Το διάβασα σε τοπική γερμανική εφημερίδα και μου ξύπνησε αναμνήσεις από τα σχολικά χρόνια...

Τα σχολειά στην Γερμανία είναι ακόμη ανοιχτά.... Οι μεγαλύτερες σχολικές διακοπές του έτους βρίσκονται προ των πυλών και αρκετοί γονείς σπεύδουν να χαρούν τις ξέγνοιαστες μέρες μιά ώρα αρχύτερα. Επιτρέπεται όμως να αφήσουν την προτελευταία ή τελευταία σχολική μέρα μή στέλνοντας τα παιδιά στο σχολείο ;

Ήδη οι σχολικές διευθύνσεις άρχισαν να πλημμυρίζουν από υπεύθυνες δηλώσεις ασθενείας των μαθητών ενώ την ίδια στιγμή στέκουν με τους γονείς στα αεροδρόμια ή στους αυτοκινητοδρόμους κυριολεκτικά για μιά θέση στον ήλιο....

Στην περίπτωση αυτή, η πολιτεία διατηρεί το δικαίωμα επιβολής προστίμων καθότι η πρακτική αυτή σύμφωνα με το γερμανικό δίκαιο παραβιάζει τον κανονισμό περί της υποχρεωτικής σχολικής παρουσίας των μαθητών στα σχολεία.... Η υποχρέωση στην συμμετοχή στα σχολικά μαθήματα συνίσταται έως και την τελευταία μερα φοιτήσεως.

Φυσικά αρκετοί γονείς προβάλλουν την δικαιολογία ότι ειδικά τις τελευταίες σχολικές μέρες δεν γίνεται σωστό μάθημα... Ωστόσο σε αυτό αντιτίθεται το επιχείρημα ότι στην υποχρεωτική παρακολούθηση του σχολείου προσμετρώνται και ημέρες οργανωμένων σχολικών δραστηριοτήτων (πχ εκπαιδευτικές εκδρομές) ή διοργανώσεις μαθημάτων με ιδιαίτερο παιδαγωγικό και εκπαιδευτικό στόχο.

Σύμφωνα με την ίδια εφημερίδα, φυσικά και επιτρέπονται απαλλαγές με την γραπτή δήλωση γνώσεως και συγκατάθεσης γονέων και κηδεμόνων, αλλά μόνο σε ειδικές περιπτώσεις και κατόπιν έγκυρης γραπτής αιτήσεως... Επομένως σε καμία περίπτωση μιά εξαίρεση δεν συνιστά τον κανόνα...

Γερμανικά, κινέζικα ή ελληνικά, τα σχολεία συνιστούν τον κυριότερο πυρήνα την ανθρώπινης κοινωνικοποίησης του ανθρώπου... Χώρες σαν και την δική μας αφέθηκαν να βυθίζονται στην οικονομική ύφεση και στην καθημερινή κρίση των ανθρώπινων αξιών....

Αυτά είναι τα παρόντα γεγονότα λοιπόν και όσο περισσότερο κανείς επικεντρώνεται σε αυτά, τόσο περισσότερο τείνει να καταστροφολογεί, να μιζεριάζει και να αναμασά την βομβαρδιστική τρομοκρατία των ελληνικών μέσων μαζικής ενημέρωσης....

Η ελπίδα όμως γεννιέται εκεί που γεννιέται και η κοινωνικοποίηση και εκπαίδευση των εκκολαπτόμενων πολιτών. Τα πάντα τελικά είναι θέμα νοοτροπίας..... Και αυτή η νοοτροπία, χτίζεται συλλογικά από γονείς και εκπαιδευτικούς στα πρώτα χρόνια της ζωής ενός ανθρώπου.

Το παράδειγμα αυτού του άρθρου φαντάζει υπερβολικό για τα ελληνικά δεδομένα.... Και είναι υπερβολικό γιατί μάθαμε να λέμε πάντα ¨δεν πειράζει¨και να καλλιεργούμε έναν ¨ωχαδερφισμό" στον οποίο εμβαπτίζουμε τα παιδιά μας.....

Θα πρέπει κάποια στιγμή να συνειδητοποιήσουμε ότι τα παιδιά μεγαλώνουν κάποια στιγμή και αν απαιτούν παράλογα πράγματα από το σχολείο και διαπαιδαγωγούνται σε κλίμα μιάς ωφελιμιστικής ελευθερίας, γίνονται αργότερα ενήλικες τύραννοι...

Τα λέει και τα γράφει πρώην μαθητής της γενιάς του Αρσένη, με εμπειρία 4μηνων καταλήψεων.... Και αν δεν ακολούθησαν υπερφιλόδοξοι πολιτικοί μεταρρυθμιστές της παιδείας...

Τα σχολειά δεν χρειάζονται ηλεκτρονικά βιβλία και φωτεινούς πίνακες.... Όλα αυτά είναι εποπτικά μέσα και θα παραμείνουν μέσα...

Το περιεχόμενο της εκπαίδευσης είναι όμως τελικά που μετράει... Ας το κρίνουν οι ειδήμονες που έχουν ήδη επωμιστεί μιά τέτοια ευθύνη... Η δική μας ευθύνη όμως ως γονείς και ως εκαιδευτικοί συνίσταται στην καλλιέργεια ενός συναισθήματος συνέπειας...

Πάνω σε αυτό το δέντρο, θα καρποφορήσουν οι πιό ζουμεροί και νόστιμοι καρποί, σε μιά χώρα που -Δόξα τον Θεό- δεν στερήθηκε ποτέ τον ήλιο.... Ας ασχολούνται οι δυτικοευρωπαίοι με τα μήλα τους και εμείς με τα καρπούζια μας... Ας μην ξεχνάμε όμως ότι τα καλύτερα φρούτα λάμπουν πάντα μέσα στο καφάσι και αποτελούν το πιό υπερήφανο εξαγώγιμο προϊόν μιάς χώρας.....

Πηγή άρθρου: "Schulschwänzern droht Bußgeld", Info die Regionale Wochenzeitung, 21 Juli 2010 - KW 29"

Το τραμ, η ποιότητα δημοκρατίας και άλλα απρόοπτα

Αγαπημένε Αναγνώστη,

τον τελευταίο καιρό όπως θα καταλάβεις από την συχνότητα των αναρτήσεων, αραίωσα την παρουσία μου στον χώρο αυτό, που προσφέρεται ωσάν ηλεκτρονικό ντουλάπι για να ξεδιπλώσω τα σεντόνια της σκέψης μου...

Με πετυχαίνεις σε μιά φάση της ζωής μου που προσπαθώ να βάλω σε τάξη και να συμμαζέψω τα ασυμάζευτα.. Το πήρα απόφαση και με γνώμωνα το λαϊκό άσμα, έβαλα πλώρη να σώσω την ψυχή μου κατα το ¨η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα¨.....

Η μόνη διέξοδος σε μικρά και σπασμωδικά διαλείμματα, το σερφάρισμα στο διαδίκτυο.... Προσπαθώντας να συντονίσω τον νου μου με το κανάλι του σύμπαντος και να πάρω έστω μια μικρή μυρωδιά από τα μπαχάρια της Ανατολής και από αυτά που μαγειρεύονται στον κόσμο....

Εγώ φταίω που προσπαθώ να αγιάσω και δεν με αφήνουν;

Προχτές έπεσε το μάτι μου σε ιστοσελίδα - ιστολόγιο με κύριο πλαίσιο δραστηριοποίησης μια ομάδα αρχιτεκτόνων που παρουσιάζει λύσεις προτάσεις για την πόλη όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα... Η σελίδα έχει μιά μικρή (μεγάλη) εσάνς πολιτικής απόχρωσης καθώς διαβάζει κανείς αναρτήσεις από πρόσωπο ενταγμένο στο δημοτικό συμβούλιο της πόλης....

Το χέρι κατεβάζει αργά την σελίδα ρολάροντας στην μπίλια και με αυτά που διαβάζω γίνομαι μπίλιες...

Καταπληκτικό σκίτσο ζωγραφισμένο με το χέρι και από πάνω σχετικό κείμενο- ανάρτηση με θέμα : "Το τραμ της Θεσσαλονίκης". Προσπαθώ να καταλάβω που προσγειώθηκα και το μάτι ρουφάει αχόρταγα το κείμενο ενώ μέσα στο κεφάλι βράζουν απίστευτοι συνειρμοί σε ειρμό χύτρας ταχύτητος...

Η εικόνα αναπαριστά ένα γαλάζιο τραμ που διατρέχει την Τσιμισκή στο ύψος της πλ. Αριστοτέλους. Κατα την επιχειρηματολογία του σχετικού άρθρου, το τραμ θα καταλαμβάνει την αριστερή λωρίδα, εκεί όπου κανονικά θα υπήρχαν σταθμευμένα αυτοκίνητα. Παρουσιάζεται επίσης μεταξύ άλλων η εκτίμηση ότι θα μειωθεί ο αριθμός των αυτοκινήτων αφού οι επίδοξοι οδηγοί θα το χρησιμοποιούν ως μέσο για την μετακίνησή τους...

Όλα καλά μέχρι εδώ...

Σαν πειραχτήρι που είμαι, αφήνω επώνυμα το προσωπικό μου σχόλιο κάτω από την σχετική ανάρτηση. Μεταξύ άλλων εκφράζω την επιφύλαξή μου ως προς την ιδέα που δεν την βρίσκω κακή, αλλά δηλώνω ότι θα προτιμούσα να δώ ένα σκίτσο με το οδικό δίκτυο της Θεσσαλονίκης παρά μια φωτογραφία μίας μόνο ορισμένης τοποθεσίας... Στο κάτω κάτω της γραφής, περί μέσου μεταφοράς ο λόγος, που έχει ρόδες και υποτίθεται ότι θα διατρέχει κάποιους συγκεκριμένους δρόμους τις πόλης...

Ας μην ξεχνάμε ότι η Αριστοτέλους στο ύψος της Τσιμισκή παρουσιάζει σχετικό φάρδος αλλά αποτελεί και εξαίρεση, αν νοητά σκεφτεί κανείς όλο το μήκος των εγκάρσιων οδών ως προς την θάλασσα που διατρέχουν την πόλη.

Με άλλα λόγια, από την Αριστοτέλους το τραμ μιά χαρά θα περάσει, αλλά με τους υπόλοιπους δρόμους τί θα γίνει που είναι στενοί και γεμάτοι παρκαρισμένα αυτοκίνητα; Αν υποψιαστώ ότι θα στενέψετε κι άλλο τα έρμα πεζοδρόμια, θα πάω να στηθώ στο άγαλμα του Βενιζέλου να με κουτσουλήσουν τα περιστέρια, εις ένδειξιν διαμαρτυρίας!!

Μέσα σε όλα, θα πρέπει κανείς να σκεφτεί ακόμη ότι το μετρό μεν θα αργήσει να τελειώσει αλλά στα επόμενα 10 χρόνια θα είναι γεγονός για την πόλη και θα αλλάξει μια για πάντα τα συγκοινωνιακά δρώμενα....

Σαν καλός χριστιανός, γράφω την σκέψη μου και πατώ το κουμπί για δημοσίευση του σχολίου μου...

Απίστευτο και όμως αληθινό: ¨Το σχόλιό μου θα επιθεωρηθεί" και μέχρι τότε βρίσκεται στα κιτάπια του συστήματος αδημοσίευτο, σαν πουλόβερ που περιμένει να ξεβρωμίσει από την ναφθαλίνη....

Αυτά συμβαίνουν όταν η αλλαγή γίνεται αυτοσκοπός. Όταν οι προτάσεις και οι ιδέες υπάρχουν για να υπάρχουν.... Τότε θα πρέπει να προστατεύονται από τον αντίλογο και την δημοκρατία όπως τα κρύσταλλα που φύλαγε η γιαγιά μου για την στιγμή που θα ερχόταν κάποιος επίτιμος επισκέπτης.... Και επισκέπτες δεν έρχονταν και στο τέλος η γιαγιά μας άφησε με χρόνια και καιρούς....

Και για του λόγου το αληθές ξεφύλισσα από περιέργεια τα υπόλοιπα άρθρα για να δώ τα σχόλια που ¨επιθεωρήθηκαν¨και έγιναν αποδεκτά...

Διαβάζω λεξούλες όπως "συμφωνώ απόλυτα με την άποψή σας" και ¨εξαιρετικό το άρθρο σας¨. Δεν διαβάζω αντίλογο όμως...

Συμφωνώ ότι ο ο αντίλογος έγινε φτηνό γιούνισεξ ρουχαλάκι τα τελευταία χρόνια που το βρίσκεις σε κάθε μπουτίκ, σε όλα τα μεγέθη και τα χρώματα. Ο υγιής αντίλογος όμως, μέσα από επιχειρήματα και τεκμηριωμένες απόψεις είναι το κασμιρένιο κουστούμι επί παραγγελίας που θα σε έκανε να το ξανασκεφτείς την επόμενη φορά που θα έκανες επιδρομή στο ψυγείο, από φόβο μην πάρεις θερμίδα παραπάνω και δεν σου κουμπώνει το φερμουάρ...

Εγώ προτείνω στον εαυτό μου να συνεχίζω να σερφάρω στα διαλείμματά μου, να σταματήσω να γράφω αρλούμπες και εσύ αγαπημένε αναγνώστη, να σταματήσεις να τις διαβάζεις...

Η Δημοκρατία πάλιωσε μέσα στο μπαούλο και την έφαγε ο σκώρος...

Εμένα σήμερα όλο αυτό το παζάρι και οι βόλτες για αθεράπευτες εκδηλώσεις καταναλωτικών τάσεων με κούρασαν και λέω να γυρίσω σπίτι....

Περπάτα να προλάβουμε το τραμ το τελευταίο....